Πολύ νωρίς, σχεδόν ταυτόχρονα με το Μνημόνιο, τα Μέσα Ενημέρωσης ξεκίνησαν να ασχολούνται με τον τομέα της ελεημοσύνης. Την εποχή εκείνη φάνταζε περίεργο ένα Μέσο ενημέρωσης να διαθέτει ώρες από το ακριβό πρόγραμμα του για να υποστηρίζει πως πρέπει ένα τμήμα της κοινωνίας να βοηθήσει ένα άλλο, μοιράζοντας κουβέρτες, τρόφιμα, ή φάρμακα. Το αντιφατικό στοιχείο είναι πως αυτή τη λογική υποστήριξε με φανατισμό και διέδωσε εκείνο το Μέσο που στήριζε ως «ευαγγέλιο» το μνημόνιο.
Μέρα και νύχτα οι δημοσιογράφοι του φώναζαν πως «αν δεν υπογραφεί το Μνημόνιο την άλλη μέρα δεν θα έχετε γάλα για τα παιδιά σας» και την ίδια ώρα καλούσαν τον κόσμο να συνεισφέρει αγοράζοντας προϊόντα για τους άλλους. Η πρωτοβουλία λειτουργεί σε δύο επίπεδα. Είναι μια καμπάνια δημοσίων σχέσεων που επιδιώκει να καλύψει ένα πολιτικό λόγο ακραία νεοφιλελεύθερο, φιλοτραπεζικό και χωρίς πατρίδα.
Και δεύτερον είχε και έχει και επιχειρηματικό πλάνο. Η λογική είναι απλή. Ο κόσμος αγοράζει τρόφιμα και πληρώνει τα σούπερ μάρκετ, τα οποία διαφημίζονται από τα Μέσα. Και ταυτόχρονα ο χορηγός καλύπτει όλο αυτό το χρόνο που διέθεσε για τη «φιλανθρωπία» του το Μέσο. Η προσθήκη της Εκκλησίας και των Ενόπλων Δυνάμεων στο εγχείρημα δεν αφήνει καμία απορία για την πολιτική κατεύθυνση. Μέχρι που ένας Μητροπολίτης άρχισε να παρέχει υπηρεσίες κέτερινγκ(!!!) με τα τρόφιμα, αποδεικνύοντας πως δεν υπήρχε κανένας ουσιαστικός έλεγχος στη διαδικασία, από τη στιγμή που η τροφοδοσία έφτανε στις εκκλησίες.
Τη νέα αγορά της φιλανθρωπίας «οσμίστηκε» και ο δήμος Αθηναίων, ο οποίος χάραξε μια διπλή στρατηγική προβολής. Συνεργάστηκε με το κρατικό δίκτυο για τη διαφήμιση των εκδηλώσεων του στο κέντρο της Αθήνας, έχοντας πρωτίστως τη χορηγία εταιρίας κινητής τηλεφωνίας. Μπορεί ο δήμαρχος να έχασε την αντίστροφη μέτρηση στην αλλαγή του χρόνου, αλλά είχε προηγηθεί κάτι πιο μαζικό: Η συγκέντρωση διαφόρων άσχετων ειδών στην Πλατεία Συντάγματος. Το μοντέλο είναι το ίδιο. Το Μέσο, ο Χορηγός, ο Κόσμος που πληρώνει και ο Φορέας που αναλαμβάνει την εκμετάλλευση.
Εικόνα «αλληλεγγύης» ή πολιτικός σχεδιασμός στη βάση του Μνημονίου; Στην περίπτωση της εκκλησίας, όταν τα τρόφιμα δεν πάνε στα κέτερινγκ των Μητροπολιτών κατευθύνονται στους πιστούς. Στην περίπτωση του δήμου δεν κατευθύνονται στο Ίδρυμα Αστέγων, που έχει την καθημερινή επαφή με όσους πεινάνε. Πηγαίνουν στον Κόμβο Αλληλοβοήθειας του Δήμου, εκεί που τα είδη αυτά δίνονται σε δικαιούχους που αφήνουν ονοματεπώνυμο και διεύθυνση κατοικίας. Ιδανικότερα δεν γίνεται, αν αναλογιστεί κανείς πως πρόκειται για ευπαθείς ομάδες που πείθονται από τον καθένα. Καρβέλια ψωμί για ψήφους ως αντάλλαγμα;