Οι ιστορίες για την κατάσταση στο χώρο της εκπαίδευσης έβριθαν στον Τύπο τον Σεπτέμβριο, όπως σε κάθε νέο ξεκίνημα μιας σχολικής χρονιάς. Αυτή τη φορά όμως, η εικόνα έμοιαζε πολύ πιο απογοητευτική. Διάβαζες για νηπιαγωγεία στη Σαλαμίνα, όπου το χαρτί υγείας το πρόσφεραν οι γονείς. Για χώρους στο Ηράκλειο, όπου έστελναν για εγγραφή παιδιά με ειδικές ανάγκες, χωρίς να υπάρχει ειδικός νηπιαγωγός. Για έλλειψη κτιρίων και νηπιαγωγών, για κλείσιμο παιδικών σταθμών και για «χιλιάδες παιδιά εργαζομένων που αποκλείστηκαν απ’ το δικαίωμα φύλαξης και σχολικής εκπαίδευσης». Η χώρα έμοιαζε έτη φωτός μακρία απ’ τις δεσμεύσεις της να παρέχει φροντίδα στο 90% των παιδιών από 3 χρονών μέχρι να πάνε στο δημοτικό και τουλάχιστον στο 33% των παιδιών κάτω των 3 ετών. Στην γκιλοτίνα του Μνημονίου είχαν τεθεί ακόμη και τα νήπια, με την πλήρη κατάρρευση της προσχολικής αγωγής, που ως μόνο ευνοημένο έχει την ιδιωτική εκπαίδευση.
του Λεωνίδα Βατικιώτη
Το παιχνίδι ήταν στημένο και στα μέτρα τους. Επρόκειτο για το αποτέλεσμα μιας συντεταγμένης νεοφιλελεύθερης πολιτικής που, στα βήματα των προκατόχων της, εφάρμοζε με επιτυχία η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά. Λίγο πριν από τις εκλογές, ο ίδιος ο πρωθυπουργός (κι απόφοιτος του Κολεγίου) είχε δώσει τις πρώτες ενδείξεις για τη στρατηγική που θα ακολουθούσε προκειμένου να καμφθούν τυχόν αντιδράσεις: Την επιστράτευση του ρατσισμού και την προώθηση κοινωνικού εμφυλίου. «Έχουν γεμίσει οι μετανάστες τα νηπιαγωγεία και οι Έλληνες δεν μπορούν να μπουν στον παιδικό σταθμό. Αυτό τέρμα», υποσχόταν, προπαγανδίζοντας τον πόλεμο μεταξύ των θυμάτων της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Λίγες μέρες αργότερα, τη σκυτάλη έπαιρνε ο Ηλίας Παναγιώταρος, απειλώντας ανοιχτά με εφόδους σε βροφονηπιακούς σταθμούς, για να πεταχτούν έξω τα παιδιά των «λαθρομεταναστών».
Τις τελευταίες μέρες, σε μια σπάνια έκφανση πολιτικής …συνέπειας, κυβέρνηση και Χρυσή Αυγή ήρθαν να κάνουν τις υποσχέσεις τους πραγματικότητα. Ο νεοναζί Παναγιώταρος ζήτησε με ερώτηση στη Βουλή να μάθει τον «ακριβή αριθμό» των αλλοδαπών βρεφών και νηπίων που εξυπηρετούνται από τους παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς με κλήρωση. Και ο υπουργός Εσωτερικών, Ευρυπίδης Στυλιανίδης, έσπευσε να ζητήσει από τους δήμους τα στοιχεία, συντασσόμενος πλήρως με τις ρατσιστικά υποκινούμενες απαιτήσεις της μισαλλόδοξης δολοφονικής συμμορίας. Οι αντιδράσεις ήταν άμεσες και ηχηρές, από μεμονωμένους παιδικούς σταθμούς, πολιτικούς φορείς και όργανα, όπως η ΠΟΕ-ΟΤΑ. Φυσικά, όχι μόνο διότι ο Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων προβλέπει το δικαίωμα πρόσβασης «όλων των δημοτών και κατοίκων σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, ανεξαρτήτως εθνικότητας, θρησκείας, φύλου, γλώσσας, φυλετικής ή κοινωνικής ομάδας στην οποία ανήκουν». Αλλά κυρίως γιατί μπροστά στη στόχευση των παιδιών, με αφορμή ένα υπαρκτό κοινωνικό πρόβλημα, η μόνη αποτελεσματική λύση είναι η πάλη με αυτούς που το δημιούργησαν, τα ακροδεξιά τσιράκια και τα επαμφοτερίζοντα δεκανίκια της εξουσίας τους.
