Φρέντι Χεσούς Φερνάντες Τόρες (Freddy Jesús Fernández Torres), επικεφαλής της πρεσβείας της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας στην Ελλάδα
Με καταγωγή από φτωχή οικογένεια, πρώην κορυφαίο στέλεχος της Κομμουνιστικής Νεολαίας και δημοσιογράφος στο επάγγελμα, ο πρέσβης της Βενεζουέλας εξηγεί τι πραγματικά συμβαίνει αυτή την περίοδο στη χώρα του και εκφράζει την πίστη ότι ο λαός της μπορεί να βρει ειρηνική λύση με διάλογο — τον οποίο τορπιλίζουν οι ΗΠΑ, οι οποίες έχουν θέσει σε εφαρμογή σχέδιο ανατροπής του Νικολάς Μαδούρο, με πρωταγωνιστή τον Χουάν Γκουαϊδό.
Συνέντευξη στη Λίτσα Φρυδά και τον Παύλο Αντωνόπουλο
Δυτικές κυβερνήσεις, ΜΜΕ και η αντιπολίτευση της Βενεζουέλας μιλούν για ανθρωπιστική κρίση, ενώ κατηγορούν την κυβέρνηση ότι δεν έκανε δεκτή την αμερικανική βοήθεια των 20 εκατ. δολαρίων. Πώς το σχολιάζετε;
Στη Βενεζουέλα δεν υπάρχει ανθρωπιστική κρίση. Αυτό αποδεικνύεται από την παρουσία, αυτή τη στιγμή, στη χώρα χιλιάδων δημοσιογράφων από όλο τον πλανήτη. Πολλοί από αυτούς θα ήθελαν να βρουν κάποιες αποδείξεις ανθρωπιστικής κρίσης, αλλά δεν μπορούν. Δεν μπόρεσαν να δείξουν κάτι στον κόσμο. Αντίθετα, οι έντιμοι δημοσιογράφοι που δουλεύουν εκεί δείχνουν πως πραγματικά είναι η ζωή των Βενεζουελανών. Μια φυσιολογική ζωή. Φυσικά, έχουμε υποστεί έναν βίαιο οικονομικό πόλεμο εδώ και αρκετά χρόνια. Θα θυμάστε ότι ο Κομαντάντε Τσάβες είναι εκείνος που άρχισε να μιλάει για έναν οικονομικό πόλεμο. Αυτός ο πόλεμος εντείνεται ήδη από το 2013 ενώ μελέτες διαφόρων οικονομικών ιδρυμάτων σήμερα δείχνουν ότι έχει οδηγήσει την παραγωγική ικανότητα της Βενεζουέλας σε σημαντικές απώλειες της τάξεως των 350 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αν και υπάρχουν επιπτώσεις στην οικονομία της Βενεζουέλας λόγω του πολέμου που έχουν επιβάλλει οι Ηνωμένες Πολιτείες, εντούτοις η ανθρωπιστική κρίση στη χώρα είναι ένα ψέμα, είναι απολύτως ψευδές.
Αυτός είναι ένας ισχυρισμός που οι ΗΠΑ προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν ως δικαιολογία για να τοποθετήσουν όπλα και στρατεύματα στη Βενεζουέλα. Και είναι τόσο προφανές αυτό που ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός θεώρησε αναγκαίο να πει ότι δεν συμμετέχει στις ενέργειες της κυβέρνησης των ΗΠΑ, επειδή δεν ανταποκρίνονται σε καμία ανθρωπιστική βοήθεια. Και ήταν ο ίδιος ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός και όχι η μπολιβαριανή κυβέρνηση εκείνος που έκανε αυτή την καταγγελία και αναγκάστηκε να βγει μπροστά απέναντι σε αυτή τη στρατηγική επιθετικότητας που χρησιμοποιούν οι ΗΠΑ.
Ποια επιχειρήματα χρησιμοποιεί η αντιπολίτευση βάσει των οποίων αρνείται τη νομιμότητα της εκλογής του Προέδρου Νικολά Μαδούρο και ζητά νέες προεδρικές εκλογές, ενώ ο Γουαϊδό αυτοανακηρύσσεται μεταβατικός Πρόεδρος;
Δεν έχουν βρει καμία νομική βάση. Όποιος γνωρίζει λίγο τους νόμους ή ακόμα και αν δεν τους γνωρίζει, αν διαβάσει το άρθρο 233 του Συντάγματος της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση πραγματοποίησης μιας αυτοανακήρυξης όπως έγινε με τη μαριονέτα που τοποθέτησαν εκεί οι Ηνωμένες Πολιτείες γι’ αυτό το λόγο. Ξέρετε πολύ καλά ότι οποιοσδήποτε πολίτης στον κόσμο μπορεί να βγει και να πει ότι είναι πρόεδρος της τάδε χώρας χωρίς να υπάρξει καμία συνέπεια. Αν οι ΗΠΑ όμως, αν ο πρόεδρος των ΗΠΑ απαντήσει αμέσως ότι αναγνωρίζει αυτό το πρόσωπο, τότε προφανώς έχουμε πρόβλημα, διότι αυτός που αναγνωρίζει είναι η πρώτη παγκόσμια στρατιωτική δύναμη στον κόσμο. Είναι προφανές ότι δεν πρόκειται για μια κίνηση προερχόμενη από τη Βενεζουέλα, αλλά για μια ξεκάθαρη πρόθεση των ΗΠΑ αφού η αναγνώριση αυτού του κυρίου γίνεται λίγα μόλις δευτερόλεπτα μετά την αυτοανακήρυξή του και λίγα λεπτά αργότερα ακολουθούν οι χώρες που συντάσσονται με την επίθεση κατά της Βενεζουέλας. Είναι λυπηρό το γεγονός ότι, εκτός από την παραβίαση ολόκληρης της διπλωματικής παράδοσης και της διεθνούς νομιμότητας, οι χώρες της ΕΕ στο σύνολό τους έχουν εκτελέσει μια παράνομη πράξη με αυτά τα χαρακτηριστικά.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που συνέβη εκεί, αυτό που επιχειρείται να προβληθεί ως λόγος αυτού του πραξικοπήματος είναι οι εκλογές που διεξήχθησαν στις 20 Μαΐου του 2018. Σχετικά με αυτές τις εκλογές πρέπει να αναφερθούν πολλά σημαντικά στοιχεία. Το πρώτο είναι ότι οι εκλογές αυτές διεξήχθησαν αυτή την συγκεκριμένη ημερομηνία, επειδή το ζήτησε η αντιπολίτευση της Βενεζουέλας. Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι, κατόπιν αιτήματος της αντιπολίτευσης της Βενεζουέλας, προσκλήθηκαν ως παρατηρητές τόσο η ΕΕ όσο και ο ΟΗΕ. Και οι δύο αυτοί οργανισμοί αρνήθηκαν να συμμετάσχουν ως παρατηρητές. Τρία αντιπολιτευόμενα κόμματα, μόνο τρία αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στις εκλογές αυτές. Από την αντιπολίτευση συμμετείχαν έξι υποψήφιοι. Τρεις από αυτούς έφθασαν μέχρι το τέλος επειδή υπήρχαν πιέσεις προς τους υποψηφίους να αποσυρθούν. Γιατί; Διότι υπήρχε ένα οργανωμένο σχέδιο προετοιμασίας ενός πραξικοπήματος και ένα βασικό κομμάτι αυτού του πραξικοπήματος ήταν να αγνοηθεί η εκλογική διαδικασία της 20ης Μαΐου. Ο κύριος που αυτοανακηρύχθηκε πρόεδρος είναι ενεργό μέλος σε ένα από τα τρία κόμματα που δεν συμμετείχαν σε αυτές τις εκλογές. Έχοντας αυτό το κόμμα αναλάβει εκ περιτροπής για πρώτη φορά την προεδρία της Εθνοσυνέλευσης, χρησιμοποίησε αμέσως αυτόν τον κύριο ως όργανο μιας απόπειρας πραξικοπήματος επικαλούμενο το άρθρο 233 του Συντάγματος το οποίο είναι το άρθρο που καθορίζει πότε παύουν οι εξουσίες του Προέδρου της Δημοκρατίας. Καμία από τις προϋποθέσεις που καθορίζονται στο παρόν άρθρο δεν έχει εκπληρωθεί. Οι λειτουργίες του Πρόεδρου βρίσκονται σε ισχύ, ο Πρόεδρος δεν έχει αμφισβητηθεί από κανένα θεσμό της Βενεζουέλας ούτε έχει παραπεμφθεί σε δίκη. Παρατηρούμε μια εξωτερική επίθεση που προσπαθεί να τοποθετήσει ως πρόεδρο ένα πρόσωπο που οι ΗΠΑ αποφάσισαν ότι πρέπει να είναι ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας.
Θα θέλαμε ένα σχόλιο για τη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αμέσως συντάχθηκε με την Αμερικάνικη θέση και κάλεσε να γίνουν άμεσα προεδρικές εκλογές στη Βενεζουέλα. Ακόμη πιο ειδικά πώς σχολιάζετε τη στάση των “σοσιαλιστικών” κυβερνήσεων της Ισπανίας και της Πορτογαλίας που πρωτοστατούν σε αυτή την επέμβαση αλλά και της Ελληνικής που δηλώνει ότι τηρεί την ενιαία γραμμή της ΕΕ και ζητάει προεδρικές εκλογές;
Είναι δύσκολο να αξιολογηθεί η κάθε κυβέρνηση ξεχωριστά επειδή οι στάσεις που κρατούν έχουν πολλές πτυχές και διαφορές. Νομίζω όμως ότι το πιο σημαντικό από όλα αυτά είναι η στάση που κρατά η Ευρωπαϊκή Ένωση όσον αφορά τη Βενεζουέλα. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να πούμε είναι ότι πρόκειται για μια στάση που δε δείχνει σεβασμό. Πρόκειται για μια στάση που προσπαθεί να παρέμβει στις εσωτερικές υποθέσεις της Βενεζουέλας και ως εκ τούτου έλαβε μια ισχυρή απάντηση απόρριψης από την κυβέρνηση της Βενεζουέλας. Εμείς έχουμε υποστηρίξει ότι είμαστε μια κυρίαρχη, ανεξάρτητη χώρα. Δίνουμε μια συνεχή μάχη για την ανεξαρτησία μας και δεν το ανεχόμαστε. Δεν ανεχόμαστε, σε καμία περίπτωση κάποιος διεθνής οργανισμός ή κάποια χώρα να μας δίνει τελεσίγραφα, να μας ορίζει προθεσμίες και να μας επιβάλει εκλογές. Έχουμε πολλές φορές δηλώσει την διάθεσή μας για διάλογο και ότι εντός του Συντάγματος της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας όλα είναι πιθανά ως αποτέλεσμα μιας διαδικασίας διαλόγου. Μόνο όμως στο πλαίσιο της νομοθεσίας μας. Οι προσπάθειες αυτές υπονόμευσης της τάξης και υποστήριξης ενός πραξικοπήματος μέσα στη Βενεζουέλα δεν έχουν καμία πιθανότητα να υλοποιηθούν στη χώρα μας. Εμείς, μακριά από την στάση που έχει κρατήσει η ΕΕ, έχουμε χαιρετήσει και καλωσορίσει τη θέση του μηχανισμού του Μοντεβιδέο, του οποίου ηγείται το Μεξικό, η Ουρουγουάη και οι χώρες της Καραϊβικής. Ο μηχανισμός αυτός φαίνεται ότι δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες έτσι ώστε να υπάρξει ένας ειλικρινής διάλογος, έντιμος, δημοκρατικός και πραγματικός μεταξύ των Βενεζουελάνων που μπορεί να οδηγήσει σε μια κατανόηση και λαϊκές αποφάσεις στο πλαίσιο του Συντάγματος με αποτέλεσμα τη βελτίωση της συνύπαρξης μεταξύ των Βενεζουελάνων. Η στάση όμως που έχει κρατήσει η ΕΕ απέχει πολύ από αυτή τη δυνατότητα. Επαναλαμβάνω ότι πρόκειται για μια στάση παρέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις της Βενεζουέλας. Όλα τα υπουργεία εξωτερικών γνωρίζουν ότι αυτό που συμβαίνει δεν έχει καμία νομική αιτιολόγηση, είναι ένα γεγονός που παραβιάζει τη διπλωματική παράδοση των χωρών, είναι ένα γεγονός που δεν ανταποκρίνεται στη θεωρία των διεθνών σχέσεων, είναι ένα γεγονός που παραβιάζει τις διεθνείς νομικές διατάξεις που έχουν θεσπίσει οι χώρες προκειμένου να ζουν ειρηνικά. Πρόκειται επίσης για μια πολιτική που θα αποτύχει επειδή δεν στηρίζεται στην πραγματικότητα. Δεν έχει κανένα στήριγμα στις σημερινές συνθήκες της Βενεζουέλας. Αυτό που έχουν κάνει είναι να στηρίξουν μια κυβέρνηση που βρίσκεται στη σφαίρα της φαντασίας, μια κυβέρνηση που δεν βρίσκεται πουθενά. Μια κυβέρνηση που δεν υπάρχει.
Ποιες ήταν κατά τη γνώμη σας οι αστοχίες της Κυβέρνησης που οδήγησαν τα πράγματα μέχρι εδώ, και σε οικονομικό και σε πολιτικό επίπεδο, με αποτέλεσμα να απειλείται η χώρα σας ακόμη και με εισβολή από τους Αμερικάνους με τις ευλογίες της αντιπολίτευσης;
Συζητάμε για το ότι η πρώτη δύναμη στον κόσμο αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα να αναδιαμορφώσει τον ιδεολογικό και οικονομικοπολιτικό χάρτη της Λατινικής Αμερικής. Δεν πρόκειται για εσωτερικό πρόβλημα της χώρας. Το έχουν πει ξεκάθαρα. Έχουν πει ότι η πρώτη βολή, σύμφωνα με άρθρο της The Wall Street Journal στις 30 Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους, θα κινηθούν επίσης εναντίον της Νικαράγουας και της Κούβας. Δεν είναι πρόβλημα της οικονομικής κατάστασης μιας χώρας. Σε κάθε περίπτωση, η προσπάθεια καταστροφής της οικονομίας της Βενεζουέλας έχει γίνει μεν πολύ πιο εμφανής από το 2015, αλλά είναι μια διαδικασία που ξεκίνησε όταν ο Κομαντάντε Τσάβες ήταν στην προεδρία της Δημοκρατίας. Μόλις όμως το 2007 αρχίσαμε να καταγγέλλουμε ότι είμαστε θύματα ενός οικονομικού πολέμου. Οπότε πρόκειται για έναν πόλεμο καταστροφής της οικονομίας που ήδη έχει μια πορεία 11 ετών. Το να αναζητήσει κανείς μέσα σε αυτή τη μαζική επίθεση κατά της οικονομίας της Βενεζουέλας, τα σφάλματα της κυβέρνησης μπορεί να είναι μια ενδιαφέρουσα άσκηση αλλά δεν εξηγεί ποτέ το πρόβλημα. Αντίθετα, μια πολύ πιο ενδιαφέρουσα άσκηση είναι να ερευνήσουμε το πώς η κυβέρνηση της Βενεζουέλας πέτυχε με λαϊκή οργάνωση να απαντήσει σε αυτό τον οικονομικό πόλεμο έτσι ώστε να μην υπάρξει ανθρωπιστική κρίση που προσπαθούν τώρα να χρησιμοποιήσουν ως δικαιολογία προκειμένου να επέμβουν στη Βενεζουέλα. Όπως σας είπα και πριν από λίγο, εκτιμάται ότι ο οικονομικός πόλεμος από το 2013 έως το 2018 έχει επιφέρει μεγάλη ζημία στην οικονομία της Βενεζουέλας, η οποία υπολογίζεται στα 350 δισεκατομμύρια δολάρια. Ωστόσο, όσοι βρίσκονται τώρα στη Βενεζουέλα, προσπαθώντας να καλύψουν δημοσιογραφικά την κατάσταση στη χώρα, είναι αδύνατο να βρουν τις αποδείξεις αυτής της υποτιθέμενης κρίσης που δικαιολογεί από την άποψη των ΗΠΑ μια διεθνή επέμβαση στη Βενεζουέλα.
Σε ποια μέτρα από αυτά που έχει πάρει η κυβέρνηση εκτιμάτε ότι οφείλεται η υποστήριξη προς αυτήν από μεγάλο μέρος του πληθυσμού;
Ένα θεμελιώδες στοιχείο είναι ότι ο διαχωρισμός λαού-κυβέρνησης δεν είναι τόσο πραγματικός, δηλαδή ο λαός είναι η κυβέρνηση και δεν πρόκειται για λαϊκισμό. Ξέρετε ότι όταν θέλει να μας επιτεθεί η δεξιά, λένε ότι ο πρόεδρος είναι οδηγός. Ότι τα πολιτικά μας πρόσωπα δεν έχουν διδακτορικό από τα καλύτερα πανεπιστήμια του πλανήτη. Λένε ότι η χώρα κυβερνάται από ανθρώπους που δεν έχουν την κατάλληλη εκπαίδευση. Αυτά είναι μερικά από τα επιχειρήματα που προβάλλει η αντιπολίτευση. Δεν είναι πραγματικά, αλλά δείχνουν την ταξική και ρατσιστική διάθεση εναντίον μιας κυβέρνησης που είναι ουσιαστικά λαϊκή και δεν διαχωρίζεται από τον λαό. Η δομή του κόμματος, για παράδειγμα, είναι τεράστια σε σύγκριση με άλλα κόμματα του κόσμου. Είναι ένα κόμμα με περισσότερα από 7 εκατομμύρια εγγεγραμμένα μάχιμα μέλη. Και δεν υπάρχει μόνο ένα σύνολο οργανώσεων, όπως είναι το Ενωμένο Σοσιαλιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας, ή το Κομμουνιστικό ή το Πατρίδα για Όλους που έχουν μεγάλη λαϊκή απήχηση. Στη Βενεζουέλα υπάρχουν και οι λαϊκές οργανώσεις, που δεν ανήκουν στον πολιτικό χώρο, οι οποίες ενεργούν άμεσα στη διαμόρφωση μιας απάντησης απέναντι στην επίθεση της οποίας είμαστε θύματα. Και σα να μην ήταν όλα αυτά αρκετά, δεν υπάρχει ούτε μία απόφαση καθοριστικής σημασίας που να μην λαμβάνεται από τη λαϊκή βάση. Σας δίνω ένα παράδειγμα. Το 2017, είχαμε υπάρξει θύματα των βίαιων επιθέσεων που προσπάθησαν να επιβάλουν οι Ηνωμένες Πολιτείες προκειμένου να δημιουργήσουν ένα υποτιθέμενο κλίμα εξέγερσης ανάλογο με αυτό που επιχειρήσανε στην Ουκρανία για παράδειγμα, ή όπως ξέρετε στα Βαλκάνια, ή στην Αίγυπτο. Όταν προσπάθησαν να αντιγράψουν αυτό το μοντέλο στην Βενεζουέλα, δεν το πέτυχαν. Και ποια ήταν η απάντησή μας; Εκλογές για την ανάδειξη της Εθνικής Συντακτικής Συνέλευσης. Υπό αυτές τις συνθήκες. Τι έκανε η δεξιά; Προσπάθησε να μποϊκοτάρει αυτή την εκλογική διαδικασία, τοποθέτησε οδοφράγματα, επιτέθηκε κατά των ψηφοφόρων, έκλεισε εκλογικά κέντρα και ο λαός της Βενεζουέλας απάντησε ψηφίζοντας, πηδώντας τα οδοφράγματα, κάποιες φορές διασχίζοντας και ποτάμια προκειμένου να φτάσει στα εκλογικά κέντρα. Το έκανε και ψήφισε και έτσι εκλέξαμε την Εθνική Συντακτική Συνέλευση. Δηλαδή, εν μέσω αυτής της κατάστασης, αυτό που έκανε ο Πρόεδρος Μαδούρο ήταν η εκ νέου νομιμοποίηση όλων των θεσμικών οργάνων της Βενεζουέλας μέσω μιας εθνικής διαδικασίας εκλογής μιας Συντακτικής Συνέλευσης.
Μπορείτε να μας πείτε για τον ρόλο της Κούβας, για τη συνεργασία που έχετε και τη βοήθεια που σας έχει προσφέρει όλο αυτό το διάστημα;
Με την Κούβα έχουμε μια νέου είδους διμερή σχέση. Με άλλα λόγια, έχουμε μια συνεργασία που πιστεύουμε ότι ξεπερνάει την πληοψηφία των σχέσεων που κυριαρχούν στο διεθνές πανόραμα. Δεν είναι δηλαδή μια σχέση που στηρίζεται στο συμφέρον των κερδών, αλλά μια σχέση που επιτρέπει το αμοιβαίο καλό, Αφορά το όραμα που έχουμε χτίσει από κοινού. Είναι η Μπολιβαριανή Εναλλακτική για την Αμερική, η Εμπορική Α
Συμφωνία των Λαών στην οποία ενσωματώνονται μια σειρά από χώρες της περιοχής αλλά και μια ομάδα λαϊκών οργανώσεων, σε μια προσπάθεια ολοκλήρωσης που έχουν ως βασικό άξονα τους λαούς. Σε διεθνές επίπεδο, λέγεται ότι η Κούβα υποστηρίζει την κυβέρνηση της Βενεζουέλας, πράγμα που είναι αλήθεια, αλλά δεν νομίζω ότι περιγράφει πλήρως την κατάσταση. Η Βενεζουέλα παρέχει επίσης μεγάλη υποστήριξη στην Κούβα. Η αντιπολίτευση της Βενεζουέλας και η εξόριστη άκρα δεξιά της Κούβας στο Μαϊάμι, λένε ότι η κυβέρνηση της Βενεζουέλας είναι εκείνη που στηρίζει την κουβανική επανάσταση. Πρόκειται για μια στρατηγική προπαγάνδας που υποτιμά τόσο την Κούβα όσο και τη Βενεζουέλα. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για αδελφές επαναστάσεις οι οποίες συνδέονται με δεσμούς ιστορικής αδελφότητας, με εμπειρίες όπως αυτές που ζουν σήμερα η Νικαράγουα και η Βολιβία και διατηρούν σχέσεις αδελφοσύνης και δέσμευσης με την Αργεντινή, τη Βραζιλία, την Παραγουάη, την Ονδούρα, το Σαλβαδορ, την Καραϊβική και όλα τα κράτη και τους λαούς της Ηπείρου. Μας συνδέει το όραμα των απελευθερωτών μας, Σιμόν Μπολίβαρ και Χοσέ Μαρτί. Αυτή είναι η έννοια της δικής μας Αμερικής. Μην ξεχνάτε ότι στην κεφαλή της ηπείρου βρίσκεται μια κυβέρνηση που εδώ και δύο αιώνες επιβάλει το όραμα και τα συμφέροντά της, ανεξάρτητα από το όραμα της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και της ανάπτυξης που μπορούμε οι διάφορες χώρες της περιοχής να επιλέξουμε.
Στο σημείο που έχουν φτάσει η κατάσταση ποιες επιλογές υπάρχουν για την Κυβέρνηση από εδώ και πέρα; Πώς εκτιμάτε ότι θα εξελιχθούν τα πράγματα την κρίσιμη αυτή περίοδο;
Αν υπάρχει κάποιος που αποφασίζει για το ποιες είναι οι επιλογές, τότε θα έπρεπε να ρωτήσουμε εκείνον, σωστά; Διότι, αν την απόφαση πρέπει να την πάρουμε εμείς οι Βενεζουελάνοι, και όταν λέω Βενεζουελάνοι εννοώ και εκείνους που δεν είναι οπαδοί του τσαβισμού, όπως αποδεικνύεται από όλες τις έρευνες που έχουν γίνει στη χώρα, η επιλογή μας είναι ο διάλογος και η ειρήνη. Ας μην έχει κανείς την παραμικρή αμφιβολία ότι το όνειρό μας είναι μόνο ο διάλογος. Είμαστε ένας λαός ικανός να βρει τη λύση στα προβλήματά του μέσω του διαλόγου. Αυτό που εμποδίζει τον διάλογο είναι ότι οι ΗΠΑ παρεμβαίνουν άμεσα στη Βενεζουέλα. Το 2017, όταν φτάσαμε σε συμφωνία με την αντιπολίτευση, τη μέρα που η αντιπολίτευση θα υπέγραφε τη συμφωνία στην πρωτεύουσα της Δομινικανής Δημοκρατίας, το Σάντο Ντομίνγκο, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ κάλεσε την αντιπροσωπεία της αντιπολίτευσης και της είπε να μην υπογράψει. Μάρτυρας αυτού του γεγονότος είναι ο πρώην πρόεδρος της Ισπανίας, Χοσέ Λουίς Θαπατέρο. Οι ΗΠΑ μας εμποδίζουν, επειδή η αντιπολίτευση υποστηρίζεται άμεσα από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Όχι όλη η αντιπολίτευση, αλλά υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες της αντιπολίτευσης που χειρίζονται οι ΗΠΑ. Αυτές είναι οι επιλογές μας. Ποιες είναι οι επιλογές που έχει ο κόσμος; Πιστεύω ότι αυτό που πρέπει να κάνει η Ευρώπη είναι να μην υπηρετεί τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Ευρώπη πρέπει να δείξει το πρόσωπό της και να καταλάβει ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος για τις ΗΠΑ να επιβάλλουν κυβερνήσεις και πόλεμο σε κανέναν λαό στον κόσμο.
Όλοι έχουμε πολύ φρέσκια τη μνήμη από τα ψέματα που χρησιμοποιήθηκαν για να επιτεθούν τόσο στο Ιράκ όσο και στη Λιβύη. Όλοι γνωρίζουμε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ως πρακτική την αλλαγή των καθεστώτων μέσω της επίθεσης. Νομίζω ότι είναι ευθύνη όλων των λαών, νομίζω ότι και η Ευρώπη θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της ως μια σημαντική περιοχή στον κόσμο και να μην υποκύψει έτσι απλά στα συμφέροντα των ΗΠΑ και πόσο μάλλον όταν αυτά τα συμφέροντα αποσκοπούν στο θάνατο ενός ειρηνικού λαού που δεν επιτίθεται σε κανέναν.
